Vervagend

Schaduwen tussen bomen
fluisteren hun woorden
in zachte akkoorden van stille bries
groeien in mosstille geluiden
door zonlicht gestrekt
tot drempels over zanderige paden.

Sluipend door en over elkaar
geven elkander geen ruimte
vormen zacht licht van de dag
om tot nevelige schemer
tussen verduisterend eikenhout
tot nacht elk zicht ontneemt.