Onze relatie, geplaats onder aan de lijst.

Een licht twinkeling ver van mij verwijderd.
Een nachtmerrie die werkelijkheid word.
Het donker zal het licht overschaduwen.
De tranen die sterker zijn als het gevoel.
Je liet me gaan zonder één woord te zeggen.
Om daarna mij nooit meer aan te kijken.
Je maakte het uit om niet tegen je geweten in te gaan.
De regen van gevoelens lieten je hart verdrinken.
Je was een sterke soldaat in je leugens.
Maar in de werkelijkheid stond je zonder zwaard.
Je gaf liefde aan haar toen ik het nodig had.
Haar blik in jouw ogen deden onze relatie verbreken.
Je hield meer van haar als van mij zonder dat ik het wist.
Geen moed te hebben om eerlijkheid boven aan te zetten.
En geëindigd met een diep dal tussen ons in.
Jij die nu bij haar hoort, en ik hier zit..
Te wachten tot de twinkeling naderbij komt.

© Copyright jonathan Onbekend

Ingezonden door

jonathan Onbekend

Geplaatst op

20-12-2009

Over dit gedicht

Dit gedicht gaat over vreemdgaan, De pijn en verdriet die daarbij hoort.

Tags

Verdriet Vreemdgaan