Twee culturen

Wij hebben Alhamdoelillah genoeg te eten,
Maar dat is jammer genoeg niet overal zo in de wereld,
Wij gooien astagfroellah voor miljoenen in het vuilnisvat,
Niet denken van, daar is iemand die er naar smacht.

Is het niet verschrikkelijk dat we leven in twee culturen,
De ene is arm en de andere ligt onder de zijden manufacturen,
Hun eigen druk maken over een paar asiel zoekers in dit land,
Die ook wel eens wat anders willen dan een mond vol zand.

Laten we toch inshaAllah helpen vanuit ons overvloed,
En helpen vader moeder en kind ja dat moet,
Die leven in erbarmelijke omstandigheid,
Die niet weten wat leven is in vrijheid.

Maar wij weten niet meer wat vrijheid is in ons leven,
Of hoe het is om met honger te moeten leven,
Gierig dat we worden vanuit ons rijke bestaan,
Kom op mensen er is genoeg voor ons allemaal.

Daarom zal ik altijd tot Allah bidden,
Hem smeken dat Hij tussen ons wil bemiddelen,
Zodat een ieder krijgt onder ons even veel,
En dat er nooit meer honger is want dat doet zo zeer.

© Copyright Said Mondria