Te laat.

De regen stroomt over haar lichaam,
de tranen rollen over haar wangen.
Ik voel de angst, de pijn en het verdriet.

Rillend van angst en kou,
zakt ze op haar knieën,
en laat zich snikkend op de grond vallen.
Ik ren er naar toe.
Maar als ik er ben,
snap ik het pas;
Ik ben te laat.

© Copyright Samanthaa.