Een verloren paard

Als twee bruine ogen vragen,
help mij, want ik voel me niet fijn,
mag je dan, omdat je voelt dat dit het einde is,
egoïstisch zijn?

Als je van de dierenarts hoort,
dit komt nooit meer goed,
en zij krijgt steeds meer pijn,
mag je dan, omdat je haar niet kan missen,
egoïstisch zijn?

Als twee trouwe ogen zich sluiten voorgoed,
en je zonder haar naar huis toe moet,
met een halster en een plukje haar in je hand,
en je hard vol pijn,
dan probeer je jezelf te overtuigen,
ik mag niet egoïstisch zijn!

Al die tijden met z’n twee,
elke dag weer een feest,
en in al die tijd,
is zij zelf niet één keer egoïstisch geweest.

© Copyright Brenn!!

Ingezonden door

Brenn!!

Geplaatst op

30-12-2009

Over dit gedicht

dit geicht gaat over een paard die ik ben kwijt geraakt door een gemene ziekten, mijn nicht had me gewaarschuwt voor de ziekte maar ik had niet geluisterd naar haar. ben ik nu een egoïst?

Tags

Egoïstisch