die ziekte

Ik zie mezelf nog binnengaan,
met oma in de deuropening,
Jou zag ik in de woonkamer staan,
denkend aan een ding,
Die dag hoorde ik voor het eerst,
hoe jij langzaam aan zal gaan,
ik heb me toen nog goed beheerst,
maar ik hou het niet meer bij één traan.
Wanneer jij je ogen even sluit,
Denk ik; ben je nu de wereld uit?
We waren zo vaak bij elkaar,
Is dat straks onbereikbaar?
Hopelijk heb je nu gewoon even een rust,
Zodat je straks je eten weer lust.
Opa ik heb je moeten verlaten,
maar ik zal iedere dag aan je denken, en over je praten.

Ik mis je opa.
Hou van jou voor altijd!

<3

© Copyright Evi