It is as it used to be

I knew that you were there,
Seeing me cry out of misery.
I knew that you were crying,
Because I was crying.

Not long ago you were my friend,
When 11 autumns had passed.
When the 12th came you were gone,
Like a bird that was seeking for warmth.

I could only remember you,
As the 11th autumn girl.
I was happy and laughed,
Because I got to know you.

Now I can remember you,
As my friend and as a girl,
From the 11th autumn.

© Copyright Photowriter

Ingezonden door

Photowriter

Geplaatst op

12-04-2010

Over dit gedicht

het gaat over het niet veranderen en het herinneren van personen

Tags

Past Presentgirl