Natuur
De natuur is rustig,
doet alles helemaal zelf.
In de lente krijgen de bomen knoppen,
en in de herfst vallen de bladeren af.
Ze weten van elkaar te overleven,
de planten van de regen,
en de dieren van de planten.
Toch wordt het allemaal verwoest.
Bomen worden gekapt,
dieren worden gedood.
Door een raar deel van de natuuur,
een ding dat het niet helemaal snapt.
Een ding dat denkt dat het anders hoort.
Dat de natuur verstoort.
Een heel raar ding.
En dat ding is de mens.
Een mens zoals jij en ik.
Een apart wezen.
Dat niet aan de natuur denkt,
maar aan zijn eigen spullen.
Hout, voor zijn mooie tafel
Krokodillenleer, voor een handtasje,
en een berenvel voor op de grond.
Het zijn allemaal zeldzame dingen.
Die door de mens normaal zijn geworden.
Hij denkt er niet bij na.
Hij gaat pas nadenken als het allemaal opraakt.
De natuur uitsterft.
De dieren dood gaan.
Maar dan, dan is het al lang te laat.
© Copyright Imkeee
Ingezonden door
Imkeee
Geplaatst op
09-05-2010
Over dit gedicht
Dit gedicht gaat over de natuur, en hoe de mens hem kapot maakt.