Heb het donker uitgedaan

mijn schaduw deelde
zich en stapte uit het
donker van de nacht
echo's van onhandelbaar
klonken bedreigend zacht

de eerste schrik
verlamde en nagelde
de voeten in het zwart
de splitsing was volkomen
ieder deel stond nu apart

zolen op de grond
de rest gewoon illusie
mijn geest verdroeg
niet deze werkelijkheid
maakte schreeuwend ruzie

ik heb het donker
uitgedaan gedachten
laten waaien ik zag
mijn handen iedere kant op
gaan om naar houvast te graaien

was gespitst op waan
terwijl mijn lichaam beefde
toen in een flits besefte ik
dat door een andere bron van
licht mijn schaduw was gesplitst

© Copyright wil melker