Bloed en het schavot

een zee van handen deint
geluid golft aan in vlagen
vingers reiken ogen vragen

armen zijn tekort wuiven
het niet weten wat er schort
de blikken zijn nog open

er staat geen leider op
die aan de mensen zegt
hoe alles zal gaan lopen

woede uit zich in geweld
de eerste mannen zijn geveld
brandhaarden gaan open

ze willen bloed en het schavot
koppen moeten in de strop want
hun geduld is al veel langer op

© Copyright wil melker