Een grote leegte

Een grote leegte,

Nergens zin in om wat te doen in mijn het leven,
Had geen vrienden, ze waren allemaal verdwenen,
Luisterde niet meer naar het nieuws,
Hervaarde het leven als een groot verlies.

Er was grote leegte is er in mijn hart,
Had geen vertrouwen meer, was het zat,
Wilde mijzelf wel, van het leven ontnemen,
Ja, stiekem bij mij in huis, de benen nemen.

Die grote leegte wou maar niet verdwijnen,
Had ook geen zin om mijzelf te bewijzen,
Dat ik weer van mij zelf, moest leren houden,
En Allah weer moeten, leren vertrouwen.

Huilend zat ik voor mij uit te staren,
Zachtjes begon ik met Allah te praten,
Onmiddellijk gaf mij dat enige rust,
Zodat ik even normaal kon denken, een diepe zucht.

Die zucht was het begin van anders denken,
Allah was weer terug, en dat was te merken,
Mijn leegte was niet meer met eenzaamheid gevuld,
Mijn hartje klopte af en toe weer van geluk.

Langzaam aan begon het herstel,
Deed weer dagelijks mijn gebed,
Kreeg mijn interesses weer terug,
Mijn lege ruimte was weer gevuld.

© Copyright Said Mondria