Het tijdelijk moment

jij groeide
kaarsrecht
naar de hemel

twee zijtakken
als oogst van
leven samen delen

ik stond
in dezelfde grond
tot de zon ons vond

maar botte uit
in breedtegroei
zonder snoei

jouw hemel
kon ik niet bereiken
wilde bij de aarde blijven

haar omarmen
en mezelf warmen
aan het tijdelijk moment

zo rechtlijnig
was je pad dat jij
het aardse al snel vergeten was