De lucht krijgt altijd spijt

chaos schept in korte zinnen
wartaal uit begrip
ze brengt de wanhoop bij mij binnen
in een leven zonder grip

ik lach maar voel wantrouwen
loop maar ben de weg steeds kwijt
wil met jou kastelen bouwen
maar de lucht krijgt altijd spijt

zie me in je ogen breken
mijn woorden hard en vol venijn
ik dwing je zo mij te vergeten
dat denkt de chaos in mijn pijn

ik zie je gaan het korte keren
mijn tranen huilen als je groet
chaos laat me door niets deren
omdat ik je weglach nu voorgoed

© Copyright wil melker