Baby "0"

Baby 0

Je bent uit liefde ontsproten...
De tijd is toen voorbij gevlogen...
We hebben echter nooit een naam gekozen...
Want je bent er nooit gekomen...

Hebben je ook nooit echt verloren...
Omdat we er gewoon niet konden aan ontkomen...
Daarom moet je het lot soms ontlopen...
We hebben misschien jouw leven ontnomen...

Anders hadden mama en jij er de dood bij ingeschoten...
Sorry baby 0 maar dan was de beslissing "vrij snel" genomen...
We zullen het nooit te weten komen...
of we al dan niet een happy end hadden bekomen...
Hadden we het kunnen voorkomen?

Dat is iets waar we nu niet meer mogen op hopen...
Je bent inmiddels uit mama's buik 'genomen'...
Misschien kan ik het niet goed verwoorden...
Voor mij voelt het aan als vermoorden...
Mijn gevoelens voor jou zijn niet uit mijn duim gezogen...
Ik had je immers al diep in mijn hart gesloten...


Hoop dat je het ons niet kwalijk zal nemen...
Want we zullen veel om je wenen...
Hadden je liever een thuis en liefde gegeven...
Zodat je met ons kon samenleven...
Maar dat zullen we nooit beleven...

We hebben je immers uit het leven gedreven...
Is zelfs moeilijk om het mezelf te vergeven...
Omdat ik zelf niet heb ingegrepen...

Heb ik zelf nooit begrepen...
Daarom word er af en toe eens in mij arm genepen...
En word ik wakker in het heden...
Terwijl jij deel uitmaakt van het verleden...
Niets is minder waar want jij bent deel van mijn leven...
Zal die datum dan ook nooit vergeten...

Baby 0 vergeef het mij maar het moest echt...:s

© Copyright Verwijderde gebruiker