Leven

Leven…

Eigenlijk zou ik moeten verder gaan met mijn leven…
Toch ben en voel ik mij zonder haar geen geheel…
Leven…ik zou mezelf wel - denk ik - met iemand kunnen delen…
Delen…niet hetzelfde als van iemand houden daarin ben ik heel formeel…

Heb al verschillende langdurige relaties gehad daar niet van…
Maar toch weet ik dat ik nooit aan haar zal kunnen weerstaan…
Wie, wat, waar en wanneer dan ook ik weet dat ik dan alles en iedereen laten vallen kan…
Neen ik maak mezelf dat niet wijs, zij en mijn kinderen zijn de reden van mijn bestaan…

Ik had dit allemaal eigenlijk wel gedacht…
Gevlucht en daardoor misschien compleet in de war…
Dit had ik eerlijk gezegd wel verwacht…
Of spant ze gewoon iedereen voor haar kar…

Iemand dat je zo kan kwetsen, vrijwillig of niet…
Vraag mij af of zij ooit bij mijn gevoelens heeft stilgestaan…
Voor mij doet dit alle geloof en vertrouwen en zeker liefde teniet…
Leven met haar…kan dit nog na alles wat ze mij heeft aangedaan?…

Mijn hoofd zegt neen maar mijn hart zegt het tegendeel…
Waarom? Ja omdat ik haar ergens wel begrijp…
Ze is gevlucht, spreekt dat nu in haar voor- of nadeel…
Mijn eeuwigdurende liefde vergeeft haar dit “vergrijp”…

Misschien is het omdat ik zelf kansen genoeg heb gekregen…
En nu ook weet hoe zij zich toen heeft gevoeld…
Ik kan niet zomaar mijn gevoelens voor haar wegvegen…
Zij ook heeft dit allemaal zo niet bedoeld…

Iedereen maakt fouten in zijn of haar leven…
Maar denk niet dat wat zij gedaan heeft als fout beziet…
Wil dat daarom zeggen dat je die persoon geen kansen meer mag geven?…
Denk nu wel niet dat ze vergaat van verdriet…

Geloof mij ze heeft constant gelogen en daarom ben ik echt kwaad…
Toch kan ik het niet laten om haar nog een kans te vragen…
Leugens …het ergste van het ergste voor mij dus hoogverraad…
Heb hetzelfde gedaan daarom zou ik het toch nog willen wagen…

We staan op één of andere manier gelijk….
Heb het nooit gesnapt dat ze zei dat alles weg was en tijd nodig had…
Daarom zou ik het haar vergeven of is dat te billijk?…
Nu snap ik het allemaal wel en daarom dat ik haar dan ook niet “beklad”…

Toch moet ik tegen wil en dank in verder met mijn leven…
Bevestiging is er nu eenmaal…zij wilt met hem verder…
Zal nooit nog iets zo intens kunnen beleven…
Ik ben het zwarte schaap en zij is de herder…

Neem haar niets kwalijk, ben wel nog steeds heel boos…
Ik ben de oorzaak en aanvaard de gevolgen…
Misschien met de tijd krijgt ze spijt dat ze voor hem koos…
Onze band die ik zo bijzonder achtte, blijkbaar niet daarom ben ik zo verbolgen…

Leven, wat heb ik toch voor een leven…
Door mijn schuld ben ik alles kwijt…
Zou graag terug mijn leven in handen nemen…
Wachtend op de dag…dat het ons allebei spijt…

Ik zal je geluk niet in de weg staan…
Zie het maar niet als nobel, ik kan het toch niet verhinderen…
Binnenin ben ik alweer aan het vergaan…
Vind het zo erg voor ons en de kinderen…

© Copyright Verwijderde gebruiker