Te veel en te vaak.

Te veel en te vaak.

Geluk, is als de zon,
Je mag er nooit met grote,
Open ogen naar blijven kijken.
Ook al geeft ze alle warmte,
Lijken de stralen alleen voor jou,
Wil je geen enkel moment nog missen,
Alsof je anders bevriezen zou.
Maar teveel en te vaak,
Maken je ogen ooit blind,
En nooit zie je iets,
Van het vroegere geluk terug.
Je kan het je enkel nog herinneren,
Tot ook die beelden vervagen,
Dan blijft er verder niets,
Dan enkel kille, grauwe dagen,
Met hopen en zoeken,
Naar wat je niet ziet
En nergens nog vind.

© Copyright Peter Stevens