Verloren

De strijd is verloren...
Ze wilt niets meer van mij lezen en horen...
Mag niet meer bij haar en de kinderen langskomen...
Ze lijkt wel een windmolen...

Als ik stuur krijg ik geen antwoord meer...
Bellen, lukt nog wel maar toch met de nodige "afkeer"...
Kan toch niet blijven zeggen dat ik haar nog altijd begeer...
Geeft het tijd nodig of val ik definitief in haar oneer...

Zit mij vanalles af te vragen...
Opgeven of het er toch blijven op wagen...
Moet ze eerst alle slechte dingen wegvagen...
Ik weet dat we alsnog kunnen slagen...

Rustig aan ziet ze blijkbaar ook al niet meer zitten...
Gelukkig zitten we nog niet op elkaar te vitten...
En lijken de gemoederen nog niet te verhitten...
We hebben ONS en de kinderen samen laat ons daar mee inzitten...

Ze weet ook wel dat ik nooit zal opgeven...
Ik word dan ook door passie, liefde en vuur aangedreven...
Mag toch zomaar de vrouw van mijn leven niet opgeven?...
Neen mensen, ik weet wat ik voel en dat is heus niet overdreven...

Wegens onhoudbaar gedrag van mij heb ik je moeten verlaten...
Heb je verwaarloosd en emotioneel in de steek gelaten...
Ben in behandeling en zal het zeker nooit goedpraten...
Wil het uiteindelijk alleen maar goedmaken en je zeker niet ompraten...

Begrijp ook wel dat je die periode nog zal moeten verwerken...
Weet ook dat jij daarin geen schuld treft misschien dat dat je kan aansterken...
Ik weet dat je van mij houdt echt wel...hoop dat dit de schade kan beperken...
De consequenties moet ik dragen en zal ze aanvaarden maar ik help mezelf en laat aan mij werken...

Doe ik in de eerste plaats voor mezelf en dan voor ons allemaal...
Had het eerder moeten doen dat is waar maar voor mij is dit nu echt cruciaal...
Mensen veranderen wel...maar ze moeten het inzien en het echt willen...dat is het moraal...
Wil jullie echt niet kwijt, ik hou van jullie, mijn fout...einde verhaal...

Wordt misschien vervolgd...:-)

© Copyright Verwijderde gebruiker