jij zag me verdriet

jij keek omhoog ik naar beneden
je zag me verdriet die op me gezicht was verschenen
ik hield het vol nog een tijdje lang maar al snel hield ik hetn niet meer in bedwang
ik moest janken elke nacht kon niet slapen dat had ik ook wel verwacht
maar het werd steeds erger tot diep in de nacht
en ik wou dat niemand het zag
dus zette ik een masker op me hoofd zodat niemand het zag tot die ene nacht waar liefde me vergat me masker was versleten en jij zag weer me verdriet die op me gezicht was verschenen me ogen vulde zich met tranen

© Copyright mel14