Onverklaarbaar

Onverklaarbaar...


Wij tweeën zijn voor elkander gemaakt...
Keer op keer worden wij door cupdido's pijlen geraakt...

God's wegen zijn dan toch ondoorgrondelijk...
Doch voor ons zo normaal en helemaal niet verwonderlijk...

Wat wij telkens opnieuw "voelen" en beleven...
Is iets unieks, speciaals,..en zeker niet aan iedereen "gegeven"...

Waarschijnlijk zal niemand ons dan ook geloven...
Maakt mij helemaal niets uit want ik kan je mijn eeuwige trouw en de rest van mijn leven aan jou "beloven"...

Je weet... ik ben een realist tot in de kist...
Toch zie ik, wat wij hebben als een "sprookje" en ga ik hier dan ook zwaar - maar voor mij onterecht - in de mist...

Maar eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat ik in de eeuwige liefde geloof...
Mijn eeuwige liefde dat ben jij en dat merk je hier daarom dat ik mij dan ook helemaal niet uitsloof...

Als ik over jou schrijf en wat ik voor jou voel...
Dan schieten woorden toch tekort, een immens, onbeschrijfelijk en onverklaarbaar gevoel,... en jij bent de enige die weet wat ik bedoel...

Ben jouw ouders enorm dankbaar dat ze jou speciaal voor mij op deze wrede wereld hebben gezet...
Wat jou betreft ben ik compleet machteloos maar heb mij dan ook - hééft toch geen nut - nooit echt verzet...

Misschien lijkt dit alles voor andere mensen normaal en voor anderen misschien het tegendeel...
Mij een zorg, ik zal de rest van mijn leven met haar delen en haar behandelen als een kostbaar juweel...

Dat is ze ook...zo uniek, speciaal, uitzonderlijk,...ik heb momenteel superlatieven tekort...
Want ik weet dat mijn leven héél leeg is zonder jou en mijn wereld dan ook compleet instort...

Concreet zijn wij de enige twee die dat gevoel echt begrijpen en dus ook kennen...
Daarom wil ik "dit" echt met man en macht vastgrijpen en nooit meer verbrodden, zal ik je eerlijk bekennen...

Bedankt voor onze prachtige kinderen...
Ze zijn met vier maar toch zal mijn liefde voor jou en hen nooit maar dan ook echt nooit verminderen...

Weet je...soms ben ik echt zo'n debiel...
Maar eigenlijk ben ik zonder jou..niets...een man zonder ziel...

Hieronder een korte beschrijving wat jij met mij allemaal doet en teweeg brengt...
Weet ook dat dit voor jou hetzelfde is en ik mij dat allemaal niet in mijn hoofdje prent...

want...

Als jij mij aanraakt...
Lijkt het alsof alle electriciteit van de wereld door mij heen gaat...

Als jij naar mij kijkt...
Weet ik dat jij de énige bent die mijn leven verrijkt...

Als jij naar mij lacht...
Dan weet ik waarom ik voor altijd mijn hart aan jou heb verpacht...

Als jij mij kust...
Dan denk ik aan niets meer en kom ik helemaal tot rust...

Als jij mij knuffelt...
Lijkt het alsof de aarde van onder mijn voeten beeft...

Als jij knusjes op mijn borst ligt...
Dan streel ik zachtjes door je haar en weet ik dat jij mij "verlicht"...

Als jij bij mij op de schoot zit...
Dan weet ik jij hoort bij mij maar bent niet mijn "bezit"...

Als jij bij mij bent...
Dan ben ik mezelf want jij bent de énige die mij écht kent...

...


Als ik uiteindelijk sterf...onthou...
Dat ik zowel nu en tot aan mijn laatste ademhaling...ik voor altijd en alleen van jou hou...

Hoop uit de grond van mijn hart dat ik in jouw armen mag "gaan"...
Weet dan dat ik in de hemel op jou zal wachten en daar met ons "vergane" leven kunnen verdergaan...

Toch heb ik nog een tweede wens en ik weet dat jij met mij ook wilt trouwen...
Je weet dat ik niet voor zo'n gedoe ben maar ik snap nu - terwijl jij dat altijd al wist - de échte betekenis van het "trouwen"...

© Copyright Verwijderde gebruiker

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

11-12-2010

Over dit gedicht

Persoonlijk

Tags

Onverklaarbaar