Zelfanalyse

Gedachten, ze blijven maar in mijn hoofd dwalen…
Een denker, ben ik altijd geweest maar nu ben ik mijn weg kwijt en lijk ik er in te gaan verdwalen…
Normaal, heb niets om handen , alles kwijt …mijn hoofd …propvol met vragen, analyses, argumenten, verhalen,… gelukkig kan ik het nog op deze manier gaan vertalen…
Niet normaal hoop dat mijn gezond verstand het ooit gaat halen…

Geloof mij, ik wil anders zijn, mentaal rustig en sereen…
Praten helpt niet…toch niet met de mensen om mij heen…
Ben mijn balans kwijt, zij mijn tegengewicht….is niet meer alleen…
Kon ik ze maar zien, horen, voelen, ruiken,…zoals voorheen…

Ik mis dat wel…hoe zij zo achter mijn veren zat…
De enige die weet hoe ik denk en mij zonder woorden begrijpt en zag wanneer ik het moeilijk had…
Ik weet het van mezelf, ik ben moeilijk en kritisch en heb op alles en iedereen commentaar daarom koos ze dan ook het hazenpad…
Snap het zelf niet waarom ik altijd ruzie moest maken of als een gek tekeer moest gaan…ik laat niemand dicht bij mij komen -laat staan in mijn hart- zij zitten daar voor eeuwig en altijd, dat maakt alles ontelbare keren zo hard…

Voor zover ik mij kan herinneren heb ik nooit echt liefde, genegenheid,…gekend…
Tot ik haar leerde kennen waren al die mooie dingen mij onbekend…
Mentale en lichamelijke pijnen…die daarentegen zijn mij -spijtig genoeg- wel bekend…
Emotioneel verwaarloosd en in de steek gelaten, liefde heb ik nooit gekregen, ruzies, geweld, verwijten… al wat slecht en fout is daarentegen is voor mij vanzelfsprekend…

Daar is het met mij fout gelopen want dat is wat ik van thuis uit heb meegekregen…
Zo fout van mij dat ik dat als normaal of als houden van ben gaan interpreteren…
Nog fouter om dat op mijn gezin - die het meeste voor mij betekenen en ik voor eeuwig en altijd en als enige in mijn hart heb gesloten- te gaan projecteren…
Besef nu pas -al schrijvend- dat ik dat van thuis uit heb meegekregen en nooit anders heb geweten en dat ik die interpretatie van “houden van” onbewust ben gaan overnemen…

Nu weet ik waarom….
En voel ik mij stom en oliedom…
Omdat ik nu pas tot deze slotsom….kom.
Zij wist dit al langer en had gelijk…wederom.

© Copyright Verwijderde gebruiker

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

23-12-2010

Over dit gedicht

Persoonlijk

Tags

Zelfanalyse Liefde Persoonlijk