Ik weet het niet

Ik voel me gevangen
in een web van verdriet
schuld en spijt
niemand die het ziet
ben alleen
zal het moeten dragen
veel verdriet
maar mag niet klagen
Ik krimp samen
een brok in mijn keel
probeer te vergeten
maar het wordt me teveel
het liefst zou ik huilen
mijn hart gaat op slot
want zou ik het uiten
dan ging ik kapot
De angst om te spreken
o zo groot
angst voor verwijten
't voelt als lood
schuld en pijn
in mijn hofd
ik heb zo'n angst
mijn vetrouwen beroofd
De eerste stap is nu gezet
om te gaan praten
met angst
alles achter te laten
niemand heeft het in de gaten
het is moeilijk om te praten
angst om de schuld te krijgen
zal steeds bij me blijven

© Copyright Rowena