Dood van een vriend

Ik voel tranen achter mijn ogen
Maar ze komen er niet uit
Ik wil roepen, schreeuwen, huilen
Maar ik maag geen geluid
Ik wil rouwen om je dood
Even mijn gevoelens laten gaan
Ook al is mijn verdriet zo groot
Er valt geen enkele traan
Het doet pijn je te verliezen
Ik voel woede en zelfs haat
Ik wou dat ik nog kon kiezen
Maar het is nu al te laat
Je bent verdwenen
Je bent dood
En ik kan niet eens wenen
Al is het verlangen groot
Kon je me maar laten weten
Hoe het met je gaat
Sus mijn geweten
Toon me je gelaat
Ik moet nu verder met mijn leven
De tijd tikt langzaam voorbij
Jou kennen was een zegen
Nog maar even en je bent terug bij mij

© Copyright Magali Vandromme