Mijn leven

beginnen?

Langzaam raak ik de grip op mijn leven kwijt
Het lijkt wel of ik in een stuurloze auto rijd
Ik kan niks doen om hem te stoppen
Moet ik dat nou allemaal verkroppen?
Rustig rijd hij af op dat ravijn
jemig wat doet mij dat pijn
Recht op zijn doel gaat het af
Het lijkt wel of het al op gaf
Ik ruk aan het stuur, trap op de rem
Maar alles zit echt klem!!
Ik wil niet zien hoe dit afloopt
Ik voel me helemaal gesloopt
Allerlei dingen door mijn hoofd.
Ik zie langzaam hoe het licht dooft
Ik zie het ravijn steeds sneller op me afkomen
Kan ik er nog aan ontkomen?
Ik zie herinneringen hier en daar
Het lijkt wel of ik in het verleden staar
Dan opeens is er een licht
En ineens geeft dat wat inzicht
En daar komt het, zoo veel verdriet!
Verdriet dat niemand ziet
Verborgen onder een glimlach zo groot
Wat ben ik toch een idioot
Moet ik toekijken hoe dit verkeerd gaat
Moet ik kijken hoe hij de verkeerde weg in slaat?
Ik wil dit niet, hij moet stoppen!
Ik draai ineens aan al die knoppen
Het ravijn is nog maar een paar meter weg
Het is nog maar een paar honderd meter die ik afleg
Dan opeens die ene knop, de motor begint het te begeven
En ik besef, ik ben nog in leven
Een meter voor het ravijn slaat de motor uit
Nu kan ik eindelijk die auto uit
Ik sta te trillen op mijn benen..
Bijna was ik in dat ravijn verdwenen….
Ik besef dat ik dit helemaal niet wil
Ik geef een kei harde gil
Ik bekijk de auto van top tot teen
En vind het probleem meteen
Een verandering hier en eentje daar
En de auto is weer klaar
Ik kan weer terug naar waar ik heen moet
En dat doet me erg goed………………………………..

© Copyright Eer

Ingezonden door

Eer

Geplaatst op

16-03-2011

Over dit gedicht

In mijn periode dat ik niet lekker in mijn vel zat schreef ik veel gedichten, dit is er eentje van! op dat moment beschreef ik gewoon wat ik voelde.. en zo kon ik mijn boosheid & stress van me afschrijven! veel leesplezier gewenst.. Gr. Eer

Tags

Verkroppen