masker van verdriet

Wanhoop en verdriet is overal.
Hoe vaak komen we het niet tegen?
Hoe vaak staan we onze angst niet te bekijken?
En wanneer overtuigen we de spiegel dan?

Dat we niet in wanhoop willen leven.
Dat we niet in verdriet willen leven.
Dat we eigenlijk gelukkig zijn.

Het is het masker van onze pijn.
De pijn die we wel zeggen met ogen,
Met onvrolijke daden en ongeruststellende woorden,
Maar die nooit waarheid zal worden.

Wanneer breken wij die spiegel,
En kunnen we zeggen dat we gelukkig zijn.
Ja, ooit zal de wolk voorbij trekken.
Maar de vorm van de wolk zal blijven.

We verliezen in wanhoop en verdriet,
De mensen die we nodig hebben.
Waar waren zij, die vergeten zijn?
Zij, die de reflectie zijn van de spiegel.

© Copyright Photowriter

Ingezonden door

Photowriter

Geplaatst op

12-04-2011

Over dit gedicht

Doorgaan met verdriet

Tags

Masker Ongeruststellend Verdriet Wanhoop