de laatse traan
Het enige wat ze nog had,
lag in een bundeltje op haar schoot.
Hulpeloos
verpleegsters prikten naalden,
het kleine lichaam schokte...
ze huilde haar laastste traan,
voor haar grootste schat,
ze bad,
ze smeekte,
ze was zelf ook zo zwak
de vogels begonnen aan hun lied,
terwijl de laatse adem haar kind verliet
rillend zakte ze ineen,
ze fluisterde en drukte
het levenloze kind tegen zich aan;
Ik wil niet langer in dit leven
vol verdriet en pijn staan,
mijn lieve schat,
jij was het enige
wat ik nog had!
© Copyright ster
Ingezonden door
ster
Geplaatst op
10-05-2011
Over dit gedicht
Hierbij had ik een moeder met haar kind die overlijdt aan de gevolgen van aids