de laatse traan

Het enige wat ze nog had,
lag in een bundeltje op haar schoot.
Hulpeloos
verpleegsters prikten naalden,
het kleine lichaam schokte...

ze huilde haar laastste traan,
voor haar grootste schat,
ze bad,
ze smeekte,
ze was zelf ook zo zwak

de vogels begonnen aan hun lied,
terwijl de laatse adem haar kind verliet

rillend zakte ze ineen,
ze fluisterde en drukte
het levenloze kind tegen zich aan;
Ik wil niet langer in dit leven
vol verdriet en pijn staan,
mijn lieve schat,
jij was het enige
wat ik nog had!

© Copyright ster

Ingezonden door

ster

Geplaatst op

10-05-2011

Over dit gedicht

Hierbij had ik een moeder met haar kind die overlijdt aan de gevolgen van aids

Tags

Aidskind Verdriet Wanhoop