Dat leven zo zwaar kan zijn

Ik weet hoe het is om depresief te zijn,
ik wou me verstoppen voor het leven, voelde me zo klein.

Leven vol angst in mijn eigen huis,
nee, ik voelde me er beslist niet thuis.

Geen zin om de dag te beginnen,
hoe moest ik nou in mijn eentje, al die nare gevoelens overwinnen?

mensen begrepen me niet,
ik ging gebukt onder veel pijn en verdriet.

Zoveel in mijn jonge leven moeten doorstaan,
uiteindelijk kon ik in mijn eentje het leven niet meer aan.

Maar ik mocht het niet zomaar opgeven,
want ik had mijn kind op deze aarde het leven gegeven.

Zocht hulp en ging maar eens praten over al mijn pijn,
wetend ze doen hun werk; zullen je toch na dat uur vergeten zijn.

dus ook dat hielp niet,
liep nog steeds rond vol verdriet.

Met een etiket opgeplakt, en gebruik maar medicijnen,
zou zo dan al mijn pijn verdwijnen?

Het onderdrukte alleen mijn gevoel en alle pijn,
maar ook zo voelde ik me niet fijn.

ik had het geluk dat ik in die tijd mijn huidige partner tegen kwam;
die mij met al mijn pijntjes, en problemen voor lief nam.

Want hij zag veel goeds in mij,
ik voel me gezegend met hem aan mijn zij.


soms heb ik nog donkere dagen,
dat alles wat ik heb meegemaakt aan me blijft knagen.

Maar probeer toch om het x op x te overwinnen,
om positief de dag te kunnen beginnen.

© Copyright Verwijderde gebruiker