Het ovationeel applaus

je draagt geen lauwerkrans
en in je handen zie ik
de scherpe lijnen van het leven

je ogen stralen nog
de glamour en glitter
van het ovationeel applaus

maar de trekken
in je gezicht vertellen
hoe zwaar het werken is

nog ontwapent
je lach alle kritiek
van binnen maakt het je ziek

succes eist zijn tol
jij hebt alles gegeven
wanneer ga je zelf weer leven