Opa ik hou van je

Vroeger zat ik uren op de stoel bij opa,
hij vertelde me dan altijd een verhaal.
Of we gingen samen op de fiets liedjes zingen,
en de mensen kenden opa allemaal.

En zo liepen we vaak zonder wat te zeggen,
lange einden heel gezellig hand in hand,
en dan keek ik om en zag mijn kleine voeten
naast mijn opa grote stappen in het zand.

Maar nu loop ik in mijn eentje want mijn opa loopt niet meer,
en ik breng mijn kleine tranen naar die hele grote zee.
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop.
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op.

Duizend golven spoelden over opa stappen,
het zijn alleen mijn eigen voeten die daar staan.
Maar ik ken nog zijn verhalen en zijn grappen,
en ik weet nog wat ik met hem heb gedaan.

En zo is opa toch een beetje blijven leven,
want herinneringen raak je nooit meer kwijt.
En hij heeft me zoveel goede raad gegeven,
dus hij blijft gewoon mijn opa voor altijd.

Maar nu loop ik in mijn eentje want mijn opa loopt niet meer,
en ik breng mijn kleine tranen naar die hele grote zee.
Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop.
Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op.

© Copyright Diana Haan