Gevangen in angst

Soms komt angst weer de kop op steken,
zo'n onbehaaglijk gevoel,
nare gedachtes, die tot mij spreken,
me weg houden van mijn doel.

Angst om de straat op te gaan,
me niet thuis voelen in de maatschappij,
helemaal ontdaan,
omdat de angst, komt te dichtbij.

Angst heeft mij vele jaren gebroken,
in mijn wereld van pijn,
en nooit over gesproken,
omdat, zat gevangen in mijn pijn.

angst hield me gevangen,
tot in de late uren van de nacht,
geen rust kunnen ontvangen,
en verloren al mijn wilskracht.

Verstrikt in mijn eigen gedachten,
verteerd door intens verdriet,
naar een beetje lucht zat te smachten,
en een stille hoop, dat iemand me te hulp schiet.

© Copyright Verwijderde gebruiker