Prinsje mijn paardje
Je zwarte ogen
Je prachtige manen
In me ogen zitten tranen
tranen van verdriet
Die ene dag toen was je laatste dag
je wilde niet gaan Ik hoor je nog hinniken
je wilde na je vrienden toe
Je was het leven bij mij nog lang niet moe
Je wilde blijven bij mij
Omdat Ik van je geboorte af aan bij je was
Ik hield je stevig vast
Tot de tijd gekomen was
Ik fluisterde: Eens zal ik je vinden
Om dan voor al tijd aan me te binden
Je manen Zwart en grijs
Je prachtige glanzend vacht
In mijn gedachten ben je nog altijd
Ik hebt van jou nog lang geen spijt
Eens komt de dag
dat ik bij jou zijn mag,
© Copyright summerblondie
Ingezonden door
summerblondie
Geplaatst op
27-07-2011
Over dit gedicht
@ jaar voorbij gegaan nog altijd in mijn geachten en hart