Enkel nog verdriet
Tranen laten vallen vanuit mijn ogen,
Na de ruzie die voorbij was gevlogen.
Nooit gewilt dat het zo dan zou gaan,
En dat ik vervolgens alleen bleef staan.
Veel op papier gezet en alles eruit geschreven,
Een afleiding om de eenzaamheid anders te beleven.
Al mijn gevoelens eruit gehaald en zo mijn hart gelucht,
Even die lach op mijn gezicht maar ook een diepe zucht.
Want die tijd die jij en ik samen toen hadden,
Was voor mij als een wereld die open was gegaan.
Maar die tijd is een verleden en draai je niet terug,
Nu zal het anders zijn en is het zo alleen voortaan.
© Copyright Laska119
Ingezonden door
Laska119
Geplaatst op
01-08-2011
Over dit gedicht
Mijn verdriet voor haar...