Enkel nog verdriet

Tranen laten vallen vanuit mijn ogen,
Na de ruzie die voorbij was gevlogen.
Nooit gewilt dat het zo dan zou gaan,
En dat ik vervolgens alleen bleef staan.

Veel op papier gezet en alles eruit geschreven,
Een afleiding om de eenzaamheid anders te beleven.
Al mijn gevoelens eruit gehaald en zo mijn hart gelucht,
Even die lach op mijn gezicht maar ook een diepe zucht.

Want die tijd die jij en ik samen toen hadden,
Was voor mij als een wereld die open was gegaan.
Maar die tijd is een verleden en draai je niet terug,
Nu zal het anders zijn en is het zo alleen voortaan.

© Copyright Laska119

Ingezonden door

Laska119

Geplaatst op

01-08-2011

Over dit gedicht

Mijn verdriet voor haar...

Tags

Alleen Eenzaam Haar Tranen Verdriet Vrienden.