Rust in vrede

Bruno

Twee donkerbruine hondenogen,
keken mij heel droevig aan.
Het is alsof ze wilde vragen:
"Is het tijd voor mij te gaan?"
Verdrietig moest ik dit beamen,
drukte hem zachtjes aan mijn hart.
Het liefste ging ik met hem samen,
deze weg vol pijn en smart.
Heel veel dank voor al je liefde,
heel veel dank voor al je trouw.
Lieve bruno ga nu maar slapen,
dank je wel ik hou van jou.

Veel Liefs,

© Copyright niem

Ingezonden door

niem

Geplaatst op

23-08-2011

Over dit gedicht

Dit is niet mijn eigen werk, maar ik vond het een super mooi gedicht toen mijn hond overleed

Tags

Verdriet