Zwanger van herinnering

in de verte
woeden branden
verteren levens
zonder handen strijden
zielen om bestaan
je proeft de wind
in tijdloos gaan

ze is zwanger
van herinnering
uit tijden dat
het beter ging
nu kermt ze en jaagt
restanten bulderend
naar alle kanten

ze smoord de lucht
zucht haar gif in
stikkend sterven
niemand zal de
aarde erven want
het leven is vermoord
stilte wordt gehoord

de as beweegt
het laatste beest
de phoenix vliegt
zijn geest is nimmer
weggeweest en liegt
de waarheid over dood
de zon was nooit zó rood

© Copyright wil melker