Gevangen
Gevangen in eindeloze vragen,
in de kilte van de nacht,
lang duren alle dagen,
door alle angst wat je niet had verwacht.
Emoties die je verscheuren,
in het overdenken van al je pijn,
hoe had dit kunnen gebeuren,
dat je onzeker bent om jezelf te zijn.
Twijfels die je opbreken,
bijna verdronken in elke traan,
al je dromen die daarbij verbleken,
omdat al je emoties in zijn versnelling zijn gegaan.
De juiste weg niet kunnen vinden,
je hart voor goed op slot,
geen sprankje hoop kunnen ondervinden,
omdat alles waar jij in geloofde, dat is nu kapot.
© Copyright Verwijderde gebruiker
Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
04-12-2011
Over dit gedicht
niks bijzonders