Wintersprookje

op een sneeuwige en koude kerst avond
ziet een man iets liefdevols gebeuren
terwijl hij door het park loopt met zijn hond

hij ziet twee erg verliefde mensen zitten
heel romantisch op een bankje met z’n twee
dicht en knus tegen elkaar aan terwijl er
sneeuwvlokjes vallen als een bloemenzee

ze kijken verliefd in elkanders ogen
beide hartjes gaan sneller slaan
als zij hem vraagt haar iets te beloven

wil je voor de rest van je leven de mijne zijn
jij die zo goed begrijpt wie ik ben
en me daardoor laat voelen zo gelukkig en fijn
echt je bent de liefste die ik ken

bij hem gaat nu over zijn wangen een traan
hij beloofd haar zijn eeuwige trouw
en fluistert zacht, jou laat ik nooit meer gaan
want jij bent het, waar ik van houw

ze kussen elkaar teder en zacht en pakken elkaars hand
samen lopen ze gelukkig door de sneeuw naar huis
zodat we nu bij het einde van dit wintersprookje zijn beland

© Copyright ...Anony...

Ingezonden door

...Anony...

Geplaatst op

11-12-2011

Over dit gedicht

...niks zomaar...zat in mijn hoofd..

Tags

Gelukkig Liefde Samen Sneeuw