Eenzaam verdriet

Een traan rolt over haar wang,
ze voeld zich hopeloos en bang.

In haar ogen zoveel verdriet,
wat in de toekomst gebeuren zal dat weet ze niet.

Ze wou al die tijd van haar geliefde alleen een luisterend oor,
maar haar tranen deden niks uitmaken, want hij gaf nooit gehoor.

Alleen zijn eigen wil, is wat er toe deed,
zij was het wat er zo onder leed.

Ze probeerde zo vaak haar verdriet te onderdrukken,
maar door die pijn en angst wilde dat maar niet lukken.

Eigelijk wou ze geen zwakte tonen naar hem,
maar hij maakte het er na, dat zij in alles zat zo klem.

Zij betreurde haar leven alle dagen,
omdat ze kon en mocht niks van hem vragen.

Hoe en nu verder dat wist ze niet,
omdat ze zat zo gevangen in haar eenzame verdriet.

© Copyright Verwijderde gebruiker