Mijn verdriet,die zeg ik niet

je liefdesvlam bijna helemaal gedoofd
het brand nog lichtjes op een beetje hoop
maar dat duurt niet lang meer
omdat je niet meer in echte liefde geloofd

over je wangen rolt naar beneden een traan
je voelt je niet lekker en verdrietig
en je vraagt jezelf steeds weer het zelfde af
wanneer zal het weer beter met je gaan

je sluit je af voor dierbaren die je kent
je kan en wilt er niets over zeggen
en al helemaal je tranen niet tonen omdat
je niet wilt laten zien dat ook jij kwetsbaar bent

maar van binnen wil je uitschreeuwen je verdriet
dat je hart huilt van pijn en je je eenzaam voelt
dat je balanceert op een richel van een berg
maar door je eigen trots, doe je het toch maar niet

en zo gaan de min, uren en dagen weer voorbij
en niemand die in de gaten heeft en ziet
dat je steeds verder de afgrond in glijd
want dat zullen ze namelijk niet horen en zien, van mij

© Copyright ...Anony...