Never be a daddy's girl

Nooit ben ik een papa’s kindje geweest,
soms vraag ik me wel eens af of je dit leest.
Eigenlijk is het een soort brief die ik schrijf naar jou,
die je nooit lezen zou.

Bijna elke dag zie ik meisjes lopen met hun vader,
dan draai ik me weg wanneer ik hun nader.
Ik wou dat ik zo’n echte vader had,
die me hand pakt wanneer ik bang ben,
me tegen houd wanneer ik weg ren,
tegen me verteld dat ik zijn princess ben,
als ik mezelf even niet ken.
Maar die echte vader heb ik niet.

Ik zeg het je eerlijk, er is een vervanger in je plaats gekomen,
een papa die er wel altijd voor me is, een papa waar ik altijd over droomde.
Waar ik tegen kan zeggen, kijk papa dat mooie vuurwerk,
of kom papa ga je mee naar de kerk?
Hij zal alles voor me over hebben,
rivieren voor me oversteken alleen om me te kunnen bereiken.
Op de knieën gaan als ik weg ga,
die na roept, niet vergeten dat je op me terug kunt vallen,
want ik ben je papa!

Dat zul je nooit roepen, dat zal nooit uit jezelf zeggen,
en met de tijd probeer ik grenzen te leggen.
Me hele leven heb ik gewacht op het juiste moment,
om te vertellen hoe ik me hierover voel.
Ik heb geprobeerd om je te vertellen dat ik je nodig heb,
en dat ik eigenlijk nog maar een kind ben zonder papa, zonder jou.

© Copyright Shari-Sayan

Ingezonden door

Shari-Sayan

Geplaatst op

30-12-2011

Tags

Dochter Emoties Vader