De wereld

Ik fiets door het land van eenzaamheid
Mensen die ik ken zie ik
Ik zie vaten van geluk
Dan ben ik weg en verlies mijn geluk

Je weet het toch
Ik kom terug
Dan kom ik op het bed der gelukzaligheid
Eerst terug door dat land

Ik zie creaturen op een bed van mos
Fluitend fiets ik er doorheen
Ze pakken je beet
Gooien je terug naar het land van eenzaamheid

Zo kom je nooit meer terug
Ik kom nooit meer in het bed van gelukzaligheid
Er zullen mensen zijn die tegen je zijn
Ik wacht mijn kans af

© Copyright Sander Dammann