Met de wind mee

Geruisloos met de wind
wapperen mijn haren mee
ik voel me weer een klein kind
ik kijk uit over de zee

ik staar voor me uit
ik hoor en zie niets meer
ik maar geen geluid
ik sla mijn ogen neer

ik kan het niet geloven
dat ik echt weg moet
ik zal beloven
het komt echt goed

ik zal er geen spijt van krijgen
dat ik dit heb gedaan
je zult het doorkrijgen
waarom het zo is gegaan

ik neem afscheid
maar niet voor lang
het is gewoon mijn tijd
toch ben ik een beetje bang

© Copyright Linda

Ingezonden door

Linda

Geplaatst op

24-01-2012

Over dit gedicht

Dit gedicht kwam ik laatst weer tegen. ongeveer 2 maanden geleden geschreven denk ik. vond dat ik hem er op moest zetten. niet echt goed gedicht, maar toch...

Tags

Bang Pijn Spijt Verdriet Wind