Papa

ik weet dat alles pijn doet,
ik zie het in je ogen,
mama ziet het niet; 'het is zoals het zijn moet'
maar dat is gelogen,
ik kan toch zeker wel zien dat je vergaat van de pijn?
maar nee,
laat het maar zo zijn.

ik vraag; pap, hoe gaat het nu?
goed, ik leef nog, liefde in zijn stem,
mam, wat doet u?
ben je nou echt zo dom, zie je niet wat het doet met hem?
hij kan amper lopen, door zo'n stomme ziekte,
reuma, fibromyalgie.
je zou het moeten weten, het is toch jouw liefde?
maar als ik zeg; mam het gaat niet met hem, zegt ze; hij zegt dat alles goed gaat lieffie.

onmacht, hopeloos, ik ga nog liever dood,
ik zou al zijn pijn meenemen en weggaan voor altijd,
waarom geeft hij zich nooit bloot?
het enige wat hij daarvan krijgt is profijt!
ik ben dan misschien nog maar 14,
maar ik weet hoe hij zich voelt,
fibromyalgie is erfelijk,
maar dat maakt me niets uit.
ik wil dat hij zijn leven krijgt,
zoals het is bedoeld,
liefde, geluk en geen pijn,
en zoals een normaal mens kunnen zijn..

© Copyright Verwijderde gebruiker