De achtbaan van het licht
eens gaat iedereen in de achtbaan van het licht
zonder er iets voor te hoeven betalen
want als je tijd is aangebroken om te gaan
komt het karretje je vanzelf halen
en eenmaal plaats genomen in het karretje
dan ga je door de tunnel van licht
herinneringen vliegen nog eenmaal voorbij
tranen van vrijheid, blijheid, verdriet ,angst dwarrelen over je gezicht
het karretje stopt aan het eind van de tunnel
daar waar een dierbare personen op je wacht
je stapt uit en wandelt richting die personen
nu tranen van blijheid omdat je zachtjes lacht
lacht omdat je weer bij je dierbaren bent
die je al zo vreselijk lang heb moet missen
ik denk dat het echt zo gaat
of ik moet mij vreselijk vergissen
© Copyright ...Anony...
Ingezonden door
...Anony...
Geplaatst op
14-03-2012
Over dit gedicht
solly voor evt. schrijffoutenvalt nie mee via mobiel..haha.. en is ook niet mijn beste gedicht...