Afscheid

Een gevoel van gemis kruipt in me omhoog
tranen vinden hun weg maar ik veeg ze snel droog
ik had nooit gedacht dat gedachtes me konden raken
dat jij je ogen zou sluiten en eeuwig zou blijven slapen

Ik heb je naam in het groot op een steen gekrast
terwijl de tranen stromen pak ik de steen goed vast
verzonken in mijn eigen gedachtes bij het horen van je naam
voel ik mijn hart ineenkrimpen bij de gedachte dat je moet gaan

Ik probeer dit gevoel achterwege te laten
toch lijkt dit niet te lukken en opent mijn hart haar gaten
een gemaakte glimlach die van buiten straalt
maar van binnen het gemis dat mijn wonden openhaalt

Het lange nadenken maakt me erg moe
ik probeer je te vergeten maar mijn hart laat dat niet toe
je bent dood en toch voel je zo dichtbij
er wacht een toekomst op me zonder jou aan mijn zij

Wat niemand merkt is dat ik je mis
en elke dag wens dat het anders is
wanneer ik aan je denk lees ik onze oude gesprekken en glimlach ik als een idioot
de tranen prikken weer achter mijn oogleden maar ik hou me groot

Al onze herinneringen koester ik in mijn hart
Soms is het einde gewoon, het begin van een nieuwe start..

© Copyright Verwijderde gebruiker

Ingezonden door

Verwijderde gebruiker

Geplaatst op

16-04-2012

Over dit gedicht

Het moest een overlijdens gedicht zijn voor Nederlands

Tags

Afscheid Overlijden