Dat mens
Dat mens met die bril en dat zilvergrijs haar,
dat kwaakte en kwaakte en kwaakte
steeds maar.
Mijn ogen had ik verdraaid in mijn kop,
en mijn hersens namen allang niks meer op
en ze kwaakten en kwaakten en kwaakten
steeds maar,
dat mens en die bril en dat zilvergrijs haar.
© Copyright wiemie Broekmann
Ingezonden door
wiemie Broekmann
Geplaatst op
19-10-2008
Over dit gedicht
uren lang luisteren naar niks