Onze kindertijd

Toen ik merkte dat jij
zelfs je eigen ogen niet meer
vertrouwen kon,
sloeg ik mijn armen om
je schouders heen en vroeg
hoe alles toch begon.

De tranen brachten me
tot stilte en ik wist
niet wat te zeggen,
toen jij me vertelde dat
jij het ook niet wist
het niet uit kon leggen.

Je toonde me je ware
jij met alle schrammen en
littekens en pijn,
Ook vertelde je me dat
je eigenlijk dood wilde
niet op deze wereld wilde zijn.

Ik wist niet wat te
zeggen en vragen spookten
door mijn hoofd,
langzamerhand viel je
weg in een soort trance
jezelf volledig verdoofd.

Tranen rolden langs mijn
wangen toen ik besefte dat
ik niets meer kon doen,
zonder iets te zeggen ben je
gegaan en ik zou zo graag weer
terug willen naar onze
kindertijd, toen.

© Copyright susanne inmijndromenland