trip naar buiten

Ik moet..
Het moet..
Die drang..
ik loop zachtjes de trap af op blote voet
langs de kamer van mijn ouders door de gang

verder naar beneden
mijn gezonde verstand compleet weg gegleden
de keuken door
ik kijk in het vage licht
het mes is mijn enige zicht

ik moet..
kan me niet schelen wat het doet
ik pak het lemmet beet
door de garage naar de koele lucht
de wind langs mijn oren fluister een gerucht

het zegt dat ik moet gaan
maar dat doe ik mam niet aan
nee ik moet blijven
mijn verhaal af schrijven

ik ga liggen en kijk naar de maan
ik laat het mes gaan
en blijf staren
vergeet alles vergeet de gevaren

betoverd door de glans
maakt mijn verstand geen schijn van kans
de wolken laten de duisternis terug keren
ik weet niet hoe te weren

en snij open
zie over mijn arm het bloed lopen
de pijn die pas later door dringt
maakt dat mijn vertrouwen slinkt

waarom nog hier
ben ik enkel sier
maar een klein deel van deze maatschappij
maar ik mag niet gaan zei jij

de gedachte aan jou
dat ik van je hou
maakte me terug het huis in gaan
wetend wat ik mezelf heb aan gedaan

ik ga mijn bed weer in de nacht bijna voorbij
hoe zou het zijn als jij hier was bij mij?

© Copyright sharingan

Ingezonden door

sharingan

Geplaatst op

17-05-2012

Over dit gedicht

soms heb je zo'n moment dat je er snachts uit moet.. en dan is het goed te weten dat er wel mensen zijn die van je houden

Tags

Buiten Maan Mes Snijden Verliefd