De stoute schoenen

De schoenen van moe Mandelblom die zeiden op een ochtend:
Kom wij gaan eens een eindje om!
Ze gingen.

Ze liepen vrolijk wippend naar
het marktplein van het stadje, waar veel stoepen zijn en gingen daar
wat springen.

Wat later zei de rechterschoen:
Kom mee!
We gaan de polka doen op 't bloembed in het stadsplatsoen,
wij samen!

Maar burgemeester kwam voorbij en riep:
Wat moet dat daar!
Ik vind, je mag je allebei wel schamen!

De schoenen gingen er vandoor de ene zei:
Daar schrok ik hoor!
De andere:
En ik verloor mijn veter!

Ze speelde toen nog wat op straat, de rechterschoen zei:
Het is al laat ga je mee!
Als moe te wachten staat......
Het is beter.

Ze liepen weer terug naar huis terug.
Daar stond moe woedend op de brug ze riep:
Kom hier! Een beetje vlug! Wat een dromme;l!

Wat hebben jullie toch gedaan?
Een veter weg, en kijk eens aan waar hebben jullie gestaan?
Zo'n rommel.

Nee, jullie deden niet veel goeds,
Het wordt tijd dat ik jullie,
De neuzen poets, De schoenen in smeer, Borstel, Klaar!
En roets naar binnen!

Nu staan de schoenen naast elkaar.
Een zoet en keurig glimmend paar.
Maar wie zal zeggen wat ze daar verzinnen?

© Copyright anouk