Opgesloten

Uren worden dagen, dagen worden weken
Hoeveel tijd is hier nu al verstreken
Ik maar wachten en wachten
Langzaam kom ik weer op krachten

Een nieuw plan verzinnen
Hoe zou ik nu moeten beginnen
Om met listen ze te kunnen omzeilen
Want langer in dit oord maakt dat ik ga ijlen

Ik sterf van binnen langzaam stukje meer
Al dat geruzie over een weer
Ik wil weg ik wil niet meer
Maar elke keer als ik besluit ze weer een kans te geven
Reageren ze weer veels te overdreven

En zit ik net als nu de tijd door te brengen
Hoe vaker ik ga hoe meer ze verlengen
De deur dichtdraaien
Zodat ik niet meer naar vrijheid kan graaien

Ik wil proeven van het leven
Een wens die ze me niet willen geven
Hoe moet hier uit komen
Nu heb ik enkel mijn dromen

Hulp is er niet en zal er niet zijn
Maar mij krijgen ze niet klein
Ik moet en zal vinden
Ze zullen me moeten vastbinden

Ik draag een vogel dichtbij
Vogels kunnen vliegen, vogels zijn vrij
Maar nu stop ik met dichten
De sleutel komt mijn pijn verlichten

De deur weer van het slot
Maakt mijn kansen nog niet kapot
Tijd voor een nieuwe poging tot gaan
Dit keer blijf ik hier vandaan

© Copyright sharingan

Ingezonden door

sharingan

Geplaatst op

09-07-2012

Over dit gedicht

. . .

Tags

Dromen Opgesloten Ouders Vast Weglopen