Sluimerende vriendschap (edited)

Lieve M.

Wat voor mij eerst begon als tijdverdrijf
is inmiddels gegroeid tot een favoriete bezigheid.
Dan heb ik het natuurlijk over onze gesprekjes samen,
lang niet altijd hoogdravend, ik heb vast ook veel onzin uitgekramen.

Met constant een lach op mijn gezicht,
ben ik voor veel van je ideeen en opvattingen gezwicht.
Het enthousiasme is van mijn gezicht te lezen,
als je me weer eens op iets nieuws hebt gewezen.

De gespannen- en onzekerheid die ik voel als ik op je zit te wachten,
met alle vragen die ik je wil stellen in gedachten.
ga ik haar snel weer spreken?
zal ik weer haar genegenheid voelen als een warme deken?

Verlangend naar t moment dat ik het nulletje bij mijn messenger zie verspringen;
eindelijk t teken dat ik mijn hart kan laten zingen.
Ook al val ik af en toe even stil, bedenk dan dat ik van alles van je weten wil.

En als je het met me hebt over bepaalde zaken,
weet dan dat jouw woorden me wel degelijk raken.
Ze zijn zeker niet aan dovemansoren gericht,
ze brengen me soms enkel uit mijn evenwicht.

Maar mijn toenemende sympathie voor jou heeft ook zijn keerzijde;
als t contact onverhoopt verloren gaat, wie zal me op jouw manier kunnen verblijde.
Na je laatste woorden van zojuist was het voor mij even slikken,
wil je me alsjeblieft niet meer zo laten schrikken?

Misschien overdrijf ik een beetje, hier en daar een clicheetje.
Maar wie had me dan ook vooraf kunnen vertellen,
dat ik me zo makkelijk aan iemand kon openstellen.
Dit alles is voor mij ook nieuw en ongewoon,
vergeef me dus voor het niet vinden van de juiste toon.

Wat ik je eigenlijk probeer te vertellen,
en dan probeer ik me niet aan te stellen;
Ik begin je steeds meer te waarderen,
en hoop nog veel van je te mogen leren.

Liefs
Mounir

© Copyright Verwijderde gebruiker