Never be a daddy's girl.

Nooit ben ik een papa’s kindje geweest,
soms vraag ik me wel eens af of je dit leest.
Eigenlijk is het een soort brief die ik schrijf naar jou,
die je nooit lezen zou.

Bijna elke dag zie ik meisjes lopen met hun vader,
dan draai ik me weg wanneer ik hun nader.
Ik wou dat ik zo’n echte vader had,
die me hand pakt wanneer ik bang ben,
me tegen houd wanneer ik weg ren,
tegen me verteld dat ik zijn princess ben,
als ik mezelf even niet ken.
Maar die echte vader heb ik niet.

Ik zeg het je eerlijk, er is iemand anders in mama en mijn leven gekomen,
iemand die er wel voor mij probeert te zijn, een papa figuur waar ik altijd over droomde.
Waar ik tegen kan zeggen, kijk papa dat mooi vuurwerk,
of kom papa ga je mee naar de kerk?
Hij zal alles voor me over hebben,
rivieren voor me oversteken alleen om me te kunnen bereiken.
Op de knieën gaan als ik weg ga,
die me na roept, niet vergeten dat je op me terug kunt vallen,
want ik zal er voor je zijn!

Dat zul je nooit roepen, dat zal je nooit uit jezelf zeggen,
en met de tijd probeer ik grenzen te leggen.
Me hele leven heb ik gewacht op het juiste moment,
om te vertellen hoe ik me hierover voel.
Ik heb geprobeerd om je te vertellen dat ik je nodig heb,
en dat ik eigenlijk nog maar een kind ben zonder papa, zonder jou.

© Copyright Shari-Sayan